Η αυτοεκτίμηση είναι η υποκειμενική αξιολόγηση ενός ατόμου για τη δική του αξία. Η αυτοεκτίμηση περιλαμβάνει τις πεποιθήσεις του ατόμου για τον ίδιο (για παράδειγμα, “δεν είμαι αγαπητός”, “είμαι ανάξιος”), καθώς και συναισθηματικές καταστάσεις, όπως ο θρίαμβος, η απόγνωση, η υπερηφάνεια ή η ντροπή.
Τα άτοµα µε χαµηλή αυτοεκτίµηση έχουν ισχυρό Υπερεγώ, έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον με υψηλές απαιτήσεις , μπορεί να εξαρτώνται υπερβολικά από τη γνώµη των άλλων. Ως εκ τούτου κάθε φορά που βιώνουν απόρριψη διαταράσσεται η αίσθηση της προσωπικής τους αξίας. Αντίθετα, τα άτοµα µε υψηλή αυτοεκτίµηση ενεργοποιούν µηχανισµούς άµυνας απέναντι σε κάθε αρνητική κριτική. Θεωρούν τον εαυτό τους αξιοπρεπή όσο και οι άλλοι, χωρίς να θεωρούν τον εαυτό τους κατώτερο ή ανώτερο, ενώ αποδέχονται τις διαφορές σε ταλέντο, κύρος ή οικονομική κατάσταση.
Το είδος της αυτοεκτίµησης που θα αναπτύξει κάποιος εξαρτάται από πολλά σημεία στην διαδικασία της εξέλιξης και της ωρίμανσης (οικογένεια, σχολείο, συνομίληκοι, εργασία)